dag daglarin ucsuz bucaksiz noktalarinda dunyaya meydan okurdum kus bakisi seyrederken kirsali sehrin ahengi bozuyordu siluetini dunyanin ve ben soluksuz kalircasina kosuyordum sana dogru kalbimin kaldirmadigini anlamistim sonunda bu dunyayi ve beynimi duygusuz kelimelerin icinde duygu yuklu gozleri sezdigimde anlamistim o oldugunu zor oldugunu ve bir o kadar da guzel oldugunu söverken duzenin isleyisine anason kokusuyla uyumak isterken her gece tutunacak bir kisinin bile olmadigini bilirken her an benim varligimi anlamayacak milyarlara karsi her gun bas kaldirdigimi bilmeseler de varligim bu dunyada bir dagin karanlik tarafi gibidir golgelerle beslenir isiktan kacar ve onu arar soguk koselerde basina buyruk yazar basina buyruk hareket eder ve basina buyruk cezalar cekip cezalandirir kendi soguk koselerde gulumser gunese her ulasilmasi imkansiz kavusmalar gibi soguktur ici ve ürperir her yabanciya karsi ama eglenir sehrin golgesinde ay ile bera...