Ana içeriğe atla

BULDUM KENDİMİ


BULDUM KENDİMİ



sorunlu gecelerin altında kalmaktan ibaret bütün bünyem
                                                                     yarınlara bakarken haber geliyor dünden
keşmekeşin içinde açık bir kapı arar
siktiri çekmek istersin zamana,
her dem.

sağındaki melekten bi haber yaşarsın
kötülüğün içinde iyiyi ararsan ne çıkar ki karşına
karakollarda her gece kelepçeli elleri anarsın.

kalbine bir dur de hayalet
zalimin içindeki çocuğu hayal et
ve
de ki ona bugünlerini asla unutma
ruhun sefalet içinde bedenini azad et.

yirmi iki yaşında aynı terane aynı kalıp
sorsalar dersin iyiyim sağolun ve yaylanıp
gidersin bunaldığın alemlere tekrar tekrar hayran kalıp
bir daha dönersin.

arka mahallende ruhsal çöküşte birisi
uyuşturmuş kendini hayalleriyle kendisi ve elinde üç dumanlık
tek hazinesiyle bakıyor sana
gözlerinin içindesin.

özgürleşmek dediğin iki sokak gezmek miydi
bedenin terk ederken konumunu, ruhunu peşinden sürüklemesi
adil miydi
hapsolmak istemeden hapsoldu kendisi.

yağ gibi kayarken mürekkep tuş sesleri aldı yerini
gerçeklik arıyordu her harfte yerini
derken gam keder doldu gerçeklik denen boş edebiyatın
bastırdı sesini.

haykırdım
saatlerce bastırdılar çığlıklarımı
van Gogh görse ruhumun önünde secde eder
bulamazdı kendini.

kırıldım
yangın yerine döndü vücudum
hücrelerimde oluşan depremi duydum
iyileşmedi hiçbiri.

kaderden kurtulmak için adım attım denize
belki sonsuzlukla ters düşer bırakmazdı beni
sessizce kavgalarını izledim boğulurken irice bir ışıkta
buldum kendimi.
Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

4 kisi

biz burada dört kisiyiz birimizin önunde kahve ve yarim sigara digerimizde yipranmis bir kitap ötekimizde dusunce deryasi sonuncumuzda ise bir kalem ve sararmis bir kagit hepimizin önü dolu ve herkesin cebinde bir hayat manasi dudaklarimiz ipeklerle dikilmis konusursak guzelligi bozulacak  anlamini yitirecek gozlerimizle birbirimizi anliyoruz gozlerde bir buhran var gecmisimizi anliyoruz gelecegimiz bile belli o buhranda kayboluyoruz gozler bir anda tek noktaya dikiliyor masanin ortasina ortasindan bir alev yeseriyor yuzumuzun ortasina ne bu? neden burada? elimiz ile dokunmaya calisiyoruz ama onda zemheri sogugu gozleri semada ve onun da dudaklari dikilmis kafamizi kaldiriyoruz gokyuzune aklin almayacagi bir sicaklik yagmur yagiyor atesten sicak bir elimizde ates var soguktan sicak ve biz kafamizi egip islerimize dönuyoruz birimizde kahve ve yarim sigara digerimizde yarim acilmis bir kitap ötekimizde dusunce deryasi sonuncumuzda ise bir kalem ve yarisi doldurulmus sararmis bir kagi...
Yorum Gönder
Devamı

2 kişi

  Biz burada 2 kişiyiz Kalplerde bir pırıltı Sonsuzluğa ulaşmak isteyen vücutlar Ve haykırışlar Ne istediğimizi biliyoruz Sorun ömürdü Ne kadar kısa görünse de o kadar uzundu aslında Sonsuzluğa ulaşmak isterken bir engeldi önümüzdeki Mutlak Kudret’e varmak ne kadar zormuş meğer Şu endüstriyel topluluklarda bir isyanmış insan olabilmek Bir devrimmiş kalplere nuru haykırabilmek Kelepçelenmiş beyinlere Hakk’ı anlatmak ne zormuş meğer Nasip olur mu son nefeste O’nu görebilmek Ruh bedenden ayrılırken mutluluk kanatlarını takabilmek Biz burada 2 kişiyiz Masanın ortasında bir kor Etraf zaten yangın yeri Kor bizi de yangına çevirmeye çalışıyor Zor bu devir Yangını söndürebilir mi bu 2 kişi Dener Ve davasını bir hışımla güder insan denen mahlukatlara karşı Devrim ağacı gibi şahit olur Zülfikar gibi yıkıp geçer ortalığı Sessizdir bu iki insan Sükûnetle bekler o günü O muhteşem günü Davasının sona ereceği ve mutluluk melekelerinin sınırlar...
Yorum Gönder
Devamı

Yol

  Sabahların olmadığı gecelerin birinde Benlik hissiyatını kesen soğuklara aldırış etmeden yürünen yolların ortasında kalan biri.. Tutunurken hayatın çatırdayan dalına Dalın üstüne her an binen onlarca yük Ve her yük için bir şükür daha.. Izdırap yağmurunun altında ıslanırken zaman mevhumundan bi’haber Bir elin göklerden kalbine ilişmesini beklediği İçinin karmaşasından ruhunun Can’ını unuttuğu  Kelam edecek bir taş duvara hasret Ve en çok kendine hasret bir yaşam.. Tam ortasındayken bu alemin Her şey etrafından akarken düzenli bir şekilde Serkeş haliyle onları anlamaya çalışan bir berduş.. Gülüp ağlayıp yiyip içen bizden biri bu berduş Düşüncelerini semanın sayfalarına yazarken hasret dolu gözlerle izler diğer tarafı Bu hengameden kaçmak için yalvaran bir çift göz ile.. Ve her defasında zor olanı başardığı için bir şükür Alemin ortasında viranelere layık bir izleyiş için onlarca şükür.. Her iç çekişin bir yakarış olduğunu bilen  Aklın her karışını çözülmeyen ilmeklerle b...
Yorum Gönder
Devamı